بررسی سیاست های اجرا شده در حوزه مدیریت مصرف برق در کشور نشان می دهد این سیاست ها موفقیت چشمگیری نداشته است. عدم موفقیت های این سیاست ها را می توان تا حد زیادی به عدم شناخت اجتماعی کافی سیاست گزاران از افراد جامعه و مصرف کنندگان برق نسبت داد. با افزایش شناخت اجتماعی می توان سیاست های بهتری برای تغییر رفتار ارایه نمود که نه تنها تاثیرگذاری بیشتری خواهد داشت، بلکه از سرمایه های اقتصادی و اجتماعی نیز به شکل مناسب تری محافظت خواهد نمود. ابزارها و بینش های رفتاری، در حقیقت، حلقه گمشده ای است که می تواند اجرای چنین سیاست هایی را ارتقاء دهد. در این مقاله ضمن آسیب شناسی راهکارهای مطرح شده در زمینه مدیریت مصرف برق از منظر اقتصاد رفتاری، و با عنایت به ابزارها و تجارب اقتصاد رفتاری، پیشنهادهایی به منظور اصلاح و بازنگری رویکردهای رایج در زمینه مدیریت مصرف برق در کشور ارایه شد. یکی از مهمترین این پیشنهادات آن است که با توجه به اهمیت موضوع، واحدی در صنعت برق به عنوان "واحد تلنگر" تاسیس گردد که ضمن بهره گیری از ظرفیت اندیشمندان حوزه اقتصاد رفتاری و سایر رشته های مرتبط نظیر جامعه شناسی و روان شناسی، با تجمیع و هم افزایی ظرفیت روابط عمومی های شرکت های حوزه برق کشور و همچنین سایر بخش های مرتبط وزارتخانه، مدیریت اجرای سیاست های اقتصاد رفتاری برای جامعه هدف را به منظور فرهنگ سازی کاهش مصرف برق کشور پیگیری نمایند. آیین نامه واحد مذکور با بهره گیری از تجارب متعدد کشورهای مختلف می تواند تدوین گردد و راهنمای فعالیت های این واحد گردد.

مقاله حاضر در بررسی انتقادی کتاب «اخلاق مدیریت» نگاشته تامس کلیکاور (2010)، رویکرد کلی نویسنده، ابزارهای مفهومی به کار گرفته شده و نیز شیوة استدلال را مورد توجه قرار داده­است. به زعم نویسنده، مدیریت خصوصاً مدیریت کسب و کار بدلیل اهمیتی که برای بقای سازمان قائل است، اصل بنیادین خود را بر افزایش نفع و کسب سود قرار داده، از این رو اخلاق مندی مسألة بنیادینش نبوده و حتی می تواند در مواردی بنا به ضرورت تمایلات و گرایش های غیراخلاقی هم پیشه­کند. نویسنده به عنوان نظریه پرداز حوزة اخلاقِ مدیریت از منظری تاریخی هم تلاش کرده تا نشان دهد مدیریت کسب و کار همواره با تجارب غیراخلاقی همراه بوده، تجربه ای که به صورت نوعی بردگی مدرن تا عصر حاضر ادامه دار بوده­ است. او بر این اعتقاد است که اخلاق مدیریت به عنوان میان رشته­ای­ که از حیث موضوع شاخه ای از دانش مدیریت محسوب می­شود در عمل ناگزیر باید با فلسفه عجین تر باشد. در نهایت گرچه نویسنده توانسته مغایرت ذاتی مدیریت بویژه مدیریت کسب وکار را با اخلاق نشان دهد و بر این مبنا راهکاری هم ارائه کند، اما این که نویسنده موفق به ارائه نظریة متفاوتی در حوزه «اخلاقِ مدیریت» شده­باشد، محل تردید و تأمل است.

حوضه های آبریز به موازات رخداد پدیدۀ خشکسالی به دو روش عرضه و تقاضامحور مدیریت می شوند. در یک سامانۀ مدیریتی، پرداختن به اجزا و متغیرهای بازخوردی و تأثیر سامانه از تمام پارامترها، نقش تعیین کننده ای در تصمیم های آینده دارد. تحقیق حاضر شبیه سازی جریان خروجی از سد و نیز شبیه سازی خشکسالی در حوضۀ قروه دهگلان را که دیدگاهی تقاضامحور داشته، به صورت دینامیکی، طی سال های 1370 تا 1401 انجام داد. مدل اولیه با متوسط ارقام RMSE، MAE و R2 به ترتیب معادل 144/0، 140/0 و 989/0 تأیید گردید؛ سپس در سطوح  شدید و بسیار شدید خشکسالی دینامیکی شبیه سازی شد. نتایج با توجه به اولویت تقاضا در منطقه نشان داد که در ایستگاه سنگ سیاه کمبود جریان، منجر به خشکسالی (MCM 006/0) با تداوم بالا (172 روز) و در ایستگاه گلبلاغ خشکسالی با تداوم 216 روزه در کمبود MCM 122/0 طی سال 1392 ثبت شده است. ایستگاه سورال نیز دارای شرایطی مشابه بوده است؛ اما درخصوص ایستگاه شادی آباد، که ارقام دبی تمایز و تفاوت قابل ملاحظه ای را ثبت نکرده اند، ماکزیمم تداوم خشکسالی (215 روز) با ماکزیمم کمبود جریان منجر (MCM 73/0) در سال 1393 رخ داده است. ایستگاه های حسن خان و دهگلان که تحت تأثیر سدهای بالادست خود قرار دارند، قبل از سطح 75% به خشکسالی شدید رسیده، به گونه ای که ایستگاه دهگلان در سطح خشکسالی 22% با رقم دبی MCM 032/0 و ایستگاه حسن خان در سطح 28% با دبی معادل MCM 22/0 خشکسالی را تجربه نموده اند. درنهایت نتایج نشان داد سطحی که منطقه قابلیت تحمل آن را دارد، به طور متوسط سطح خشکسالی 25% است.

1در سال های اخیر تقاضا برای انرژی الکتریکی به شدت افزایش یافته است. در مقابل، توسعه سیستم های قدرت علاوه بر نیاز به سرمایه گذاری های کلان، فرآیندی زمان بَر است و اغلب با مخالفت دوستداران محیط زیست مواجه می­شود. از این رو متولیان صنعت برق احداث واحدهای تولید و خطوط انتقال جدید را راه حل مناسبی برای تأمین تقاضای رو به رشد مصرف کنندگان نمی بینند و به گزینه های دیگری مانند مدیریت سمت تقاضا روی آورده اند تا با اعمال سیاست های مدیریتی به مصرف کنندگان، تقاضا را با محدودیت­های تولید برق همسو سازند. نفوذ منابع انرژی تجدیدپذیر به سیستم های توزیع و استفاده فراگیر از تجهیزات هوشمند، فضای سیستم های قدرت را دگرگون ساخته است. بدیهی است سیاست های مدیریت تقاضا نیز باید برای حفظ کارایی در شرایط جدید دستخوش تغییراتی شوند. انرژی تراکنشی یکی از حوزه های نوپدید مدیریت سمت تقاضا می باشد که به منظور حفظ تعادل توان در فضای کنونی شبکه برق هوشمند به کار گرفته می شود. این مقاله نخست به بررسی ضرورت مدیریت سمت تقاضا می پردازد و در ادامه با تشریح مفهوم پاسخگویی تقاضا و ارزیابی انواع برنامه های آن، چالش های موجود را واکاوی می کند. در انتها انرژی تراکنشی به عنوان شکل جامع تری از پاسخگویی تقاضا معرفی می گردد و اهداف، چالش های پیاده سازی و نیز برخی مطالعات انجام شده در خصوص چارچوب های انرژی تراکنشی بررسی می شوند.  در سال های اخیر تقاضا برای انرژی الکتریکی به شدت افزایش یافته است. در مقابل، توسعه سیستم های قدرت علاوه بر نیاز به سرمایه گذاری های کلان، فرآیندی زمان بَر است و اغلب با مخالفت دوستداران محیط زیست مواجه می­شود. از این رو متولیان صنعت برق احداث واحدهای تولید و خطوط انتقال جدید را راه حل مناسبی برای تأمین تقاضای رو به رشد مصرف کنندگان نمی بینند و به گزینه های دیگری مانند مدیریت سمت تقاضا روی آورده اند تا با اعمال سیاست های مدیریتی به مصرف کنندگان، تقاضا را با محدودیت­های تولید برق همسو سازند. نفوذ منابع انرژی تجدیدپذیر به سیستم های توزیع و استفاده فراگیر از تجهیزات هوشمند، فضای سیستم های قدرت را دگرگون ساخته است. بدیهی است سیاست های مدیریت تقاضا نیز باید برای حفظ کارایی در شرایط جدید دستخوش تغییراتی شوند. انرژی تراکنشی یکی از حوزه های نوپدید مدیریت سمت تقاضا می باشد که به منظور حفظ تعادل توان در فضای کنونی شبکه برق هوشمند به کار گرفته می شود. این مقاله نخست به بررسی ضرورت مدیریت سمت تقاضا می پردازد و در ادامه با تشریح مفهوم پاسخگویی تقاضا و ارزیابی انواع برنامه های آن، چالش های موجود را واکاوی می کند. در انتها انرژی تراکنشی به عنوان شکل جامع تری از پاسخگویی تقاضا معرفی می گردد و اهداف، چالش های پیاده سازی و نیز برخی مطالعات انجام شده در خصوص چارچوب های انرژی تراکنشی بررسی می شوند.